Böyle bir paragraf ile kendini tasvir etme durumu beni çoğu zaman zorlamıştır. Çünkü insanı tanımak ve anlamak bazen uzunca zaman ve çaba gerektirirken; bazen bir eylemin, bir ifaden bile yetebilir karşındaki insanın ruhuna sevgiyle dokunmaya... Sesimin ulaştığı herkesi sevgiyle selamlayarak az da olsa bahsedeyim kendimden.1984 yılında Ankara' da, kalabalık ve doğduğum mevsim kadar sıcak bir ailede, gözlerimi açmışım dünyaya. Mutlu bir ilköğretim ve lise dönemimden sonra Gazi Üniversitesi Kamu Yönetimi bölümünde lisans eğitimimi tamamladım. Ve sonra elbette ki her mezun gibi sıkıntılı işe girme süreci ile denemeleri derken halen çalışmakta olduğum en yoğun devlet dairelerinden birinde kendimi memur olarak buldum. Diğer taraftan hayatımın her döneminde edebiyat, halk ve latin dansları, tiyatro ve müzik alanlarına ilgim ve bu alanlarda faaliyetlerim oldu. Dolunay dergi platformunda insana dair güzellikleri yeşertmek adına tadının damağınızda kalmasını umduğum paylaşımlarda buluşmak dileğiyle...
Fotoğraf- mıJason Bolonski Baharın gelişiyle sofraları iyice şenlenen iki çocuklu bir ailenin her zamanki saatte, her zamanki gibi şakalaşarak akşam yemeklerini yedikleri sırada; kaşık çatal sesleri bir anda kesildi, anne ve babanın gözleri televizyon ekranına kilitlendi....
Yaşamdan sayılır mı, içinde bahar kokmayan cümlelerin yer aldığı günü geçiren konuşmalar, renksiz “Merhaba”lı selamlaşmalar, donuk bir ‘iyi, sen nasılsın’ diye cevabını bildiğin, karşındakinden kaçarcasına kurulan diyaloglar… Tat ararken tadı kaçanlardan olduysak eğer, bir...
