Tomurcuk iken solan güller
Gül yâdındaki* bülbüller
Papatyalar, mor sümbüller
Çok ah aldık, çekiyoruz.
Sizden özür diliyoruz,
Yeşile susamış dağlar
Betona dönüşen bağlar
Yakılıp, yıkılan çağlar
Vebal bizde, anlıyoruz
Sizden özür diliyoruz
Anadolu, yar kokusu
Havası, suyu, torkusu*
Eşsiz, emsalsiz dokusu
Vefa nedir kavrıyoruz
Sizden özür diliyoruz
Kesilen, yanan ormanlar
Suya, aşa hasret canlar
Toprağı sulayan kanlar
Nadim* olduk ağlıyoruz
Sizden özür diliyoruz
GDO’suz, has başaklar
Tertemiz göçmüş kuşaklar
Riya bilmeyen uşaklar
Sizi ne çok özlüyoruz
Sizden özür diliyoruz
Balıklar, temiz ırmaklar
Yaylaklar, tahta yayıklar
Karpuz çatlatan bulaklar*
Sizi ne çok arıyoruz
Sizden özür diliyoruz.
Ayşe, Mehmet, Fatma, Hurşit
İlimmiş en büyük mürşit
İlmi eylemeli teşvik
Saygıyla yâd ediyoruz
Ata’dan af diliyoruz.
Alalım en son ibreti
Hak’ta saklı kerameti
O durdurur vahameti
Kudretini biliyoruz
El açtık, af diliyoruz
Mevla’m sonumuz hayreyle
Milleti, ebet var eyle
Her tür virüse dar eyle
Senden niyaz ediyoruz.
Lütfeyle, af diliyoruz
Canfer; duru söyle sözü
Açılsın herkesin gözü
Yüreğinle tut kor közü
Zırcahillik yapmıyoruz.
Yani, evde kalıyoruz…
—————————————————
*yâdında: özlemi içerisinde
*torku: İpek gibi saf, temiz, sağlam
*nadim: pişman
*bulak: su kaynağı
