ATATÜRK’ün bakışı;
Beş bin yıllık geçmişten sonsuza akan bir ses!
ATATÜRK’ün bakışı;
Boyun eğdiren yasa, haykıran deli nefes!
O gözler bakıverdi,
Bin yıllık masalların tılsımları kırıldı,
Köroğlu tarafından ne cepheler yarıldı.
Akıncılar döndüler dönülmez seferlerden,
Mehmetçik orduları kuruldu Efelerden.
O gözler bakıverdi..
Çanakkale haykırdı, Samsun nura büründü.
Sakarya ufuklarda bayrak-bayrak göründü.
Ne bakıyorsun böyle?! Ata, Paşa, Komutan
Yemen’e gidenlerin ardından bakar gibi..
Kılıç doğuran gökte yıldırım çakar gibi.
Kiminin uykusunu haram etti bu bakış,
Kimine huzur verdi, ninniyle nakış-nakış.
Çözülmek uman bakış, neden öldü Mevlana’n?
O bakış heykelsizken, şahesersizsin Sinan !
Fırlatan bakış asil kandan uçan kor.
Attila’nın mezarı nerelerde? Ona sor.
Yenisey’in güneşi Tuna’da mı boğuldu,
Paşam, sonuncu deniz hasretinden çöl oldu!
İstanbul’dan bakan göz, Orhun taşın okudu
Gök Tanrı hafızalar içinde gurur duydu.
Çanakkale meydanı Ergenekon’da dar,
Bir bozkurt olur mu hiç, tek dişli bir canavar!
Kopuzun tellerinden kopan feryadı görmek,
Dünü bu zihniyetle geleceklere örmek!
Vatandaş şehit demek, Vatan ölüm demekmiş,
Şehitler yarınları bu gözle görecekmiş.
Bu gün yaşamak emri veriyorken gözlerin,
Ne olacakmış Paşam yarınki emirlerin?..
ATATÜRK’ün gözleri;
Bozkurtlu mavi bayrak ve TURAN haritası!
ATATÜRK’ün gözleri;
Yüce TÜRK tarihinin mavi beyaz perdesi.
